"Έχετε ένα γυάλινο δοχείο μέτρησης;"
... Σηκώθηκα με κάποια προσπάθεια από τη θέση μου και του έδωσα αυτό που ζή-τησε. Με ευχαρίστησε μ\' ένα νεύμα χαμόγελου, μέτρησε μερικές σταγόνες από το κόκ-κινο βάμμα και πρόσθεσε μία από τις σκόνες. Το μείγμα, που στην αρχή είχε μια κόκ-κινη απόχρωση, άρχισε, σύμφωνα με την τήξη των κρυστάλλων, να παίρνει ένα πιο ανοιχτό χρώμα,να αφρίζει σφυρίζοντας δυνατά και να βγάζει μικρές ποσότητες ατμού.

Ξαφνικά, την ίδια εκείνη στιγμή, η αναταραχή σταμάτησε και η ένωση μεταβλήθηκε σ\' ένα σκούρο μοβ χρώμα, που ξεθώριασε πάλι αργάαργά σ\' ένα πράσινο υγρό.

Ο επισκέπτης μου, που είχε παρακολουθήσει αυτές τις μεταμορφώσεις με μεγάλη ανυπομονησία, χαμογέλασε, άφησε το δοχείο στο τραπέζι και έπειτα γύρισε και με κοί-ταξε διαπεραστικά:
"Και τώρα", είπε, "ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με ό,τι απέμεινε..."